Hoewel je als vereniging natuurlijk hoopt dat het nooit voorkomt, kan het zijn dat leden in het kader van hun sportbeoefening grensoverschrijdend gedrag ervaren. Wie zo'n situatie ervaart of er getuige van is, moet dit op een volstrekt vertrouwelijke manier kunnen melden zodat er vanuit de club verdere stappen kunnen worden ondernomen. Optimaal is als er zowel een vrouwelijke als mannelijke vertrouwenscontactpersoon is bij wie de betrokkene naar keuze de melding kan doen. Met Anneke is dat team nu compleet.

Anneke Hofstra

Mijn naam is Anneke Hofstra en ik ben een van de weinige IJsster-leden die niet schaatsen. Ik ben halverwege de jaren '90 bij De IJsster terecht gekomen via Henk Bakker die toen voorzitter was van de club. We hadden nog wel eens natuurijs en ik keek met jaloerse blikken naar mensen die toertochten reden. Zelf kwam ik niet verder dan IJlst of hooguit Heeg.
Er wordt wel gezegd dat je op volwassen leeftijd nog veel sporten kunt leren - zoals zwemmen, tennissen en dergelijke - maar dat je schaatsen gewoon moest kunnen. Gelukkig bleek dat niet waar. Henk stelde voor om het eens te proberen bij De IJsster en ik heb dat seizoen veel geleerd van trainer Piet Gemser. Natuurlijk bleef ik wel 'het kneusje' van de groep.
Helaas had ik de daaropvolgende jaren geen tijd meer in verband met studie en werk. Wel ben ik lid gebleven en heb ik jaren meegefietst op de maandagavond en meegedaan aan de zaaltrainingen. Er kwam nog een onderbreking van een aantal jaar tussen maar toen ik daarna weer op de training verscheen was het echt 'thuiskomen'.

Na mijn werkzame leven, in de fotohandel en fotografie, ben ik in het vrijwilligerswerk terechtgekomen, onder andere bij Verpleeghuis De Ielânen, Antonius Ziekenhuis en Vluchtelingenwerk. Bij Vluchtelingenwerk was ik maatschappelijk begeleider en heb ik meegewerkt aan V.I.P (Vluchtelingen Investeren in Participeren) richting werk. In het kader daarvan heb ik ook diverse cursussen gevolgd, zoals coachingsvaardigheden en maatschappelijke begeleiding.

In mei werd ik benaderd door het bestuur met de vraag of ik vertrouwenspersoon wilde worden. Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Het is een goede zaak dat er aandacht is voor eventuele problemen die kunnen spelen, hoe klein of groot ook. Leden en begeleiders/trainers moeten in zich in vertrouwen over alles kunnen uitspreken en zich veilig voelen bij het beoefenen van hun favoriete sport!